İstediğin kadar saksağanı vur vurabilirsen ama unutma, bülbülü öldürmek günahtır.
Alabama Eyaletine bağlı Maycomb kasabasında yaşayan Atticus’un, Jem ve Jem’den 4 yaş küçük Scout adında iki çocuğu vardır. Henüz 2 yaşındayken annesini kaybeden Scout, büyüdüğünde annesinin eksikliğini hissetmez ancak Jem için durumlar bu kadar kolay değildir. Zaman zaman sessizleşmesinin en büyük nedeni de budur.
Harper Lee tarafından kaleme alınmış roman, 9 yaşındaki kahramanı Scout’ın dilinden yazılmaktadır ve bu yüzden anlatılan konular çocuk penceresinden ele alınır.
Komşuları olan Radley ailesinin Boo adındaki çocukları kaybolmuştur ve bu konuda kasabada birçok söylenti dolaşmaktadır. Bu sebeple Boo, çocukların gözünde bir hayalete dönüşüverir. Kitapta çocukların hayalet Boo ile olan serüvenleri de bulunmaktadır.
Göz önünde tutulan karakterler Scout ile sınırlı kalmamıştır. 13 yaşında abisi Jem, çocukluk aşkı Dill ve sorduğu her soruya en mantıklı cevabı alabileceği babası Atticus da olaylarda sık sık yer almaktadır.
Kahramanımız bu kasabadaki, kültürel, sosyal ve dinsel yapıyı ve aynı zamanda siyahi insanlara yapılan ayrımı bir çocuğun hayal dünyasından yola çıkarak anlatmaktadır.
Romanı okurken beğenerek not aldığım bazı cümleleri sizinle paylaşmaktan mutluluk duyarım. 🙂
“Atticus’un dediğine göre sen ne kadar seversen Tanrı da insanları o kadar severmiş.”
“İnsanların başına ne geldiğini asla bilemeyiz. Kapalı kapılar ardında evlerde nelerin olup bittiğini, ne sırların gizlendiğini…”
“…ama başka insanların yüzüne bakabilmek için önce kendi yüzüme bakabilmeliyim. Çoğunluğa bağlı olmayan tek şey insanın vicdanıdır.”
“İnsanların çoğu iyidir Scout, yeter ki sen onları bir gün gör.”
İyi okumalar dilerim. 🙂
